Psalm 22.

Toen Jezus aan het kruis hing, riep Hij uit: Eli, Eli, lama sabagtani. Dit is Aramees en het betekent: Mijn God, Mijn God, waarom hebt U mij verlaten?
Waarom riep Jezus dit? Wist Hij het even niet meer? Zocht Hij misschien naar een antwoord, omdat het niet leek te gaan volgens plan? Of beleefde Hij, naast de afschuwelijke lichamelijke pijnen, een onbedoeld hels moment van het totaal los zijn van God?

Voor meer licht op deze zaak moeten we kijken naar psalm 22; een psalm van Koning David over een dieptepunt, maar ook over uitkomst en overwinning. David heeft ernstige dieptepunten in zijn leven gekend. Zo moest hij een aantal malen vluchten voor zijn leven, en heeft hij God tevergeefs gesmeekt het leven van een van zijn kinderen te sparen; een jongetje dat hij tijdens overspel met Batseba had verwekt. Deze psalm beschrijft niet slechts Davids eigen nood en vertrouwen op God, ook lijkt het terug te blikken op omstandigheden van het hele volk van Israël in minder gelukkige tijden. Te denken valt aan de Babylonische ballingschap – een periode van diepe ellende voor het Joodse volk, maar met een grootse uitredding.

Als in het jodendom iemand een psalm wil citeren, dan volstaat de eerste regel. En wat Jezus uitriep aan het kruis, was de eerste regel van psalm 22. Daarmee bracht Hij de gehele psalm in één keer onder de aandacht van hen die naar de kruisiging waren komen kijken. Het bijzondere is dat psalm 22 profetisch is en deels naadloos over het lijden van Jezus kan worden gelegd, maar ook over de daarop volgende overwinning van Gods Koninkrijk. Bijvoorbeeld: Zij verdelen mijn klederen onder elkaar en werpen het lot over mijn gewaad. En: Boosdoeners hebben mij omsingeld en werpen zich als leeuwen op mijn handen en voeten (volgens de NBG: die mijn handen en voeten doorboren). En: Alle einden van de aarde zullen het gedenken en zich tot de Heer bekeren. Ja, zelfs tijdens Zijn hevigste lijden wist Jezus nog uitzicht te bieden aan hen die dat niet meer hadden.

Hetgeen Jezus riep aan het kruis was geen uiting van bittere vertwijfeling, van hopeloosheid of van eenzaamheid, maar van uitzicht op Zijn aanstaande overwinning! Glorie aan Hem die het heeft volbracht!






Verlos mij uit des leeuwen muil; en verhoor mij van de hoornen der eenhoornen.
(Psalm 22:22, Statenvertaling)




   

De Bijbel is geen boek tussen alle gewone boeken. De Bijbel wil een actuele, levende wegwijzer zijn richting een volmaakte toekomst. Met de korte stukjes op dit blog hoop ik een bijdrage te kunnen leveren aan het bekend maken van de Bijbelse boodschap; de boodschap over de verlossing van zonden door Jezus Christus.